ခရီးစဥ္ (၃)

ေအးစက္တဲ့ပတ္၀န္းက်င္အေငြ႔သက္ကို ရူသြင္းလိုက္တဲ့ေလထုထဲကေန က်မခံစားမိတယ္။ ငါဟာ သူမ်ားပိုင္နက္ သူမ်ားတုိင္ျပည္ကို ေရာက္ေနပါလားဆိုတဲ့ အားငယ္စိတ္ကေလးေတာ့ ၀င္သား။ ကိုယ္ျပည္ျပန္တဲ ခံစားခ်က္က တက္ၾကြေနလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ သူစိမ္းဆန္တဲ့ ေနရာတုိင္းလိုလို မွာ ေၾကာ္ျငာဆုိင္းဘုတ္ေတြ၊ မ်ားလိုက္တဲ့ ဂိတ္ေတြ ၊လမ္းေတြၾကားမွာ က်မမ်က္စီကို ျပဴး ေနေအာင္ ထားမွ ကိုယ့္သြားရမယ့္ လမ္းကို တည့္တည့္တန္းတန္း ေရာက္မယ္။ ကိုယ္တုိင္ျပည္လို ေစတနာ ေရစီး ကမ္းျပိဳ ေနတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကလည္း ခရီးသြားဟန္လြဲ ေတြရခဲ့တာကို.. တစ္ေယာက္ ကို တစ္ေယာက္ အဖက္ လုပ္ျပီး စကားေျပာရမွာကိုေတာင္ ဒီကလူေတြ ေၾကာက္တတ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္လည္း မၾကိဳက္ သလို႔ သူတုိ႔လည္း မၾကိဳက္ၾကပါတတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ customar service ေကာင္တာေတြက လမ္းဆံုတိုင္းမွာ ရွိေနတာမို႔ အားလံုးအဆင္ေျပလြယ္ကူပါတယ္။ ကိုယ္လို႔မသိတဲ့လူေတြအတြက္ ဘာမဆိုေမးစမ္းဖုိ အကူညီ ေတာင္းဖို႔ သီးသန္႔ကို ေစာင့္ဆိုင္ေနတဲ့ လူေတြကေတာ့ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာစြာ ကူညီၾကပါတယ္။ ဒါကသူတို႔ရဲ အလုပ္ကို ။
က်မလက္ခံယံုၾကည့္တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခုရွိတယ္ ။ လူဆိုတာ လူပါဘဲလို ျမင္ထားဖုိ႔ပါဘဲ။ လူတုိင္းကို လူလိုဆက္ဆံမယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူကလညး္ လူလိုပဲ တုန္႔ျပန္မယ္လို႔ လက္ခံထားပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ က်မက လူေတြေနတဲ့တုိင္းျပည္တစ္ခုကို ခရီးသြားျခင္းအတြက္ ဘာမ်ားခက္ခဲ့မွာလည္းရွင္။ ျဖဴ၏ မဲ၏ ရွည္၏ လွ၏ ခ်မ္းသာ၏ ဆင္းရဲ၏ မတူညီကတာက အမွန္တရားကုိ ။ က်မလုပ္နုိင္တာဆိုလို႔ ဘယ္လိုလူေတြႏွင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရမလည္းဆိုတာကို သင္ၾကားဖုိ႔၊ ဘယ္လိုလူေတြႏွင့္ ေရာေနွာေနထုိင္ရမလည္းဆိုတာ ေလ့လာဖိုပါပဲ ။ ဒီထက္က်မပိုျပီး ဘာမွတတ္နုိင္မယ္မထင္ပါဘူး။
စိမ္းေနတဲ့မ်က္နွာစိမ္းေတြၾကား ကိုယ္ကိုလာၾကိဳမယ္ အေရာင္းေသြးတူ ကိုယ္လူမ်ိဳးတစ္ဦး ရွိေနပါတယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ဟာ အင္မတင္အင္အားၾကီးမားပါတယ္။ ယံုၾကည့္မႈေတြ အျပည့္ေပါ့ ။ က်မေလဆိပ္ထဲက ေန ထြက္လာတယ္။တည့္တည့္မတ္မတ္ ဆီးၾကိဳေနတဲ့ က်မအစ္ၾကီးက လာၾကိဳေနပါတယ္ ။ရွာရတာ လြယ္သား ဘဲတဲ့ ။ ဟုတ္တာေပါ့ ကိုယ့္ေရကိုယ္ေျမေပၚက အေသြးသား တစ္ေယာက္ ကို ဘယ္သူကမ်ား မမွတ္မိ မခြဲျခား တတ္ဘူးဆိုတာ မရွိပါဘူးေလ။



ရထားေပၚကိုေရာက္ေတာ့ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို သတိထားမိတယ္။ မတူညီတဲ့အရာေတြအားလံုးကို မိန္းမပီသစြာ အလိုအေလ်ာက္ လိုက္လံမွတ္သားေတာ့တာပါဘဲ။
အေနာက္ဥေရာပဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ားလည္း လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ေမးရင္ က်မေတာ့ ေျဖခ်င္တယ္။ အေရွတုိင္းႏွင့္ ၀တ္ပံုစားပံု အသားအေရာင္မတူတဲ့ တုိင္းျပည္ကို ေခၚတာလို႔ဘဲ ေျဖခ်င္တယ္။

တူတာေကာ့ဘာမ်ားရွိသလည္းလို႔ ထပ္ေမးရင္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးစိမ္းစိုေနတာခ်င္ေတာ့ အတူတူဘဲေပါ့။ ျမက္ရိုင္းေတြကို က်မျမင္ေနရတယ္။ ျမက္ရိုင္းေတြေဘးမွာ ေရေျမာင္းေသးေသးေလး ေတြရွိတယ္။ အဲဒီေရေျမာင္ေဘးမွာ ျခံဳပုတ္ဆန္းတဲ့ အပင္ေတြ၇ွိတယ္။ ၾကိးမားတဲ့ သစ္ပင္ေတြ ေပၚမွာ ႏြယ္ဆန္ဆန္ သစ္ပင္ေတြက ရစ္ျပီးတက္ေနတယ္။ ေျမသင္းရနံ႔ရတယ္။ ေက်းငွက္အသံေတြကိုၾကားရတယ္။ လယ္ကြင္းေတြအမ်ားၾကီးရွီတယ္။ ႏြားစားက်က္ေတြ လည္း ရွိတယ္။ ရထားလမ္းေတြႏွင့္ ဓါတ္ၾကိဳးမီးတုိင္းေတြ လမ္းေဘးမွာ ရွိတာခ်င္းေတာ့အားလံုးအတူတူပါဘဲေပါ့။ မိုးဖြဲဖြဲေလးရြာေနတာက အမႊာလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရတယ္။ မိုးမရြာတဲ့ တုိင္းျပည္မွာလညး္ က်မေနဖူးတာကို....
အိုေဟာင္းႏြမ္းတဲ့ အေဆာက္အံုေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ၇ွိတာခ်င္လည္း တူညီလိုေနျပန္ပါေသး တယ္။ ဒါတင္ဘယ္ကမလည္း ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ဟာ အဂၤလိပ္အစိုးရ ပံုစံခ်က္မွတ္္ျပီး ေဆာက္လုပ္ခဲ့ တဲ့ျမိဳ႕ေတာ္ ဆိုေတာ့ ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ ႏွစ္ေပါင္းနွစ္ရာသံုးရာက ျမိဳ႕ေဟာင္းပံုစံခ်င္ေတာ့ အေသြးအသားတူတူပါဘဲ။ ဆယ္ငါးေပ ေပႏွစ္ဆယ္ တုိက္ခန္းေဟာင္းေဟာင္းေတြ ေဆးေရာင္လင္ထိန္းေတာက္ပေနတာႏွင့္ ပိုျပီးခေနွာ္ခနွဲ ျဖစ္ေနတာေလးေလာက္သာ နည္းနည္းကြဲျပားေနတာပါ။

က်မတည္းခိုခဲ့ရပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္မလွမ္းမကမ္းဟာဆိုရင္ တကၠသိုလ္ရိပ္သားလမ္းေဟာင္းဘက္တို႔၊ ေရြေတာင္ကုန္းရိပ္သာဘက္ ႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုဆင္ပါတယ္။ အိမ္ေတာ္မ်ားမ်ားပိုျပီးေဟာင္းႏြမ္းကာ ဘိုလ္ဆန္းေနတာေလးတစ္ခုသာ ကြာျခားပါတယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္မွာေတာ့ တိုက္သစ္ေတြ ေနရာတစ္ျဖည္းျဖည္း ယူလာပါျပီး...

တျမိဳ႕လံုးတုိက္ေဟာင္းေတြႏွင့္ ျပည့္နက္ေနတဲ့ ျမိဳ႕ၾကီးကို သူတို႔လူမ်ိဳးက အင္မတန္းတန္ဖိုးထားဂုဏ္ယူပါတယ္။ ဘယ္ေခတ္မွာ ဘယ္လိုေဆာက္ခဲ့တာ။ ဘယ္မင္းသားလက္ထက္ ဘာေၾကာင့္ေဆာက္တာ ၊ဘယ္သူေတြက အခုခ်ိန္မွာပိုင္ဆုိင္တယ္၊ ဘယ္မိသားစုက ေနထုိင္ေနပါတယ္ဆိုတာကို က်မတို႔ သေဘာၤစီးတံုးက အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာကို ကြတိကိုက္ျပီး အသံလြင့္ပါတယ္။ က်မက ဘယ္တံုးကမွ အေဟာင္းအေဆြးေတြေပၚမွာ တြယ္ဖက္ထားတဲ့ စိတ္အစြဲလွမ္းမရွိသူ ျဖစ္ေနေလေတာ့ ဖ်က္ျပီးတုိက္အသစ္ၾကီး ေဆာက္လိုက္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွဘဲလိုသာ ေတြးမိပါတယ္။

သမိုင္းဆိုတာ လက္ခံသူႏွင့္ ဆက္ခံသူေတြေပၚမွာ ေျပာင္းလွဲသြားတာဘဲမလား။ အင္အားၾကီးသူေတြဟာ သူတိုသမိုင္းကို အျမဲေျပာင္းေရးေနတာ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာပဲေလ ။ အမွန္တရားေတြဟာ အင္အားၾကီးသူေတြ ေျပာင္းေရးတဲ့ ေအာက္မွာ အျမဲကြယ္ေပ်ာက္သြားရတာဘဲမလား။ ဒီေတာ့ ဆက္ခံသူက သူတို႔သမိုင္းကို သူတိုဆက္ေရးျမဲ ဆက္ေရးေနသင့္တယ္။ ထိန္းသိမ္းရံု သာ ဆိုရင္ တစ္ေနမွာ အဲဒိအေမြအႏွစ္ေတြဟာ အိုေဟာင္းေဆြးေျမ့ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ လူမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာ နုိင္ငံေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာက္ကြယ္တိမ္ျမဳပ္သြားရးျခင္း၏ အဓိက တရားခံဟာ ေရ႔ွအယူအစြဲ ၾကီးလြန္းမႈ၊ တင္းမာတဲ့ မိရိုးဖလာ စည္းကမ္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ သူတို႔တိမ္ေကာ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီနုိင္ငံဟာ တူးေျမာင္းျမိဳ႕ေတာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနအထိ ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ အေမြအႏွစ္မ်ားစြာထဲက ကမာၻႏွင့္ခ်ီျပီး စာဖြဲရေလာက္ေအာင္ တစ္ျမိဳ႕လံုးကို စနစ္တက် ေဖာက္လုပ္ထားတဲ့ တူးေျမာင္းေတြေၾကာင့္ ဒီနုိင္ငံဟာ ကမာၻေက်ာ္ပါတယ္။ ေရာက္ေလရာအရပ္ ကားလမ္းေဘးမွာ တူးေျမာင္းေတြ တည္ရွိေနပါတယ္။ ကားမပိုင္ခ်င္ရင္သာေနမယ္ ေလွေလးတစ္စီးေတာ့ ပိုင္ခ်င္တယ္ဆိုတဲ့လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ပင္လယ္ေရမ်က္နွာျပင္ေအာက္ ၂ မိတာခန္႔မွ် ေအာက္ေရာက္ေနတဲ့ အရပ္ေဒသကိုပိုင္ဆိုင္ရတဲ့ ဒီလူမ်ိဳးေတြဟာ သူတိုပိုင္ဆိုင္တဲ့အရပ္ေဒသကို ေရဖံုးလြမ္းမႈေအာက္ကေနကာကြယ္ဖို႔ရန္အတြက္ တူးေျမာင္းမ်ားစြာကို တူးခဲ့ၾကပါတယ္။ သမိုင္း၀င္ေလာက္ေအာင္ တစ္နုိင္ငံလံုးဟာ တူးေျမာင္းမ်ားစြာျဖင့္ စိမ္းစိုလန္းဆန္းေနပါတယ္။ ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္ေပါမ်ားတဲ့ ဘ၀ေပးလွတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ေရ ႏွစ္တခါ ငတ္တလွည့္ ၾကံဳေနရတာကို ေတြးမိပါေသးတယ္။ တန္းဖိုးထားတာခ်င္ မတူတာလား။ အျမင္အသိမတူတာလားေတာ့ က်မမသိဘူး ေခ်ာင္းဆိုတာ ေခြးေသေကာင္ ပုတ္ေတြေမ်ာေနျပီး အိမ္ကအမိႈက္ေတြကို သြားပစ္တဲ့ေနရာလို႔ ယူဆထားၾကတာကို။ ေခ်ာင္းနားေရာက္ရင္ ႏွာေခါင္းေလးပိတ္ျပီး ျဖတ္မယ္။ အမိႈက္ကို လွစ္တာပစ္ျပီးေျပးခဲ့ ကို္ယ့္အျဖစ္ကိုလည္း ကိုယ္ျပန္ျမင္ေယာင္မိပါေသးတယ္။ စိမ္းေနျမက္ခင္းေဘးမွာ ေရညစ္စိမ္စိမ္းေတြ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ ရွိေနမယ္။ တခါတေလေတာ့ စက္တပ္ေလွေတြ ျဖတ္ေမာင္းသြားမယ္။ ေရဘဲေတြ ဗိ်ဳင္းေတြ လာနားမယ္၊ အျဖဴေရာင္ ဘဲငန္းၾကီးေတြ သြားလာေနမယ္ ။ စာေသာက္ဆိုင္တစ္ခ်ိဳ႔ ရွိခ်င္ရွိမယ္။ ဒါကိုအေနာက္ဥေရာပလို႔ေခၚရမွာေပါ့ရွင္။
ထူးဆန္းတာတစ္ခုေတာ့ရွီတယ္။ အင္းေလးေရကန္ကို ေျခမခ်ဘူးေပမယ့္ အင္းေလးအေၾကာင္းကိုေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးအေတာ္မ်ားက သိၾကပါတယ္။ ထူးျခားတဲ့ အသြင္စရိုက္ေတြျဖင့္ အင္းေလးဟာ ေနခ်င္ဖြယ္ ေကာင္းတယ္။ အင္းသူအင္းသားေတြဟာ ရိုးသားတယ္ဆိုေပမယ့္ ဘယ္ျမန္မာလူမ်ိဳးကမွ အင္းေလးထဲမွာ တစ္ကူးတက အိမ္၀ယ္ျပီးအနားသြားယူတယ္ဆိုတာမၾကားမိခဲ့ပါဘူး ။ ဒါေပမယ္ ဒီတူးေျမာင္းမေလာက္ေလးမေလာက္စား ေပတရာသာသာေဘးတစ္ခ်က္ေဘးမွာေတာ့ ဆိုက္ကပ္ေနတဲ့ ေလွအိမ္ေတြ အမ်ားၾကီးကိုေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ တစ္ခ်ိဳအိမ္ေတြက ျပတုိက္ဆန္းတယ္ အနားယူရံု စာၾကည့္တုိက္သေဘာ ၊ နားေနခန္းလိုမ်ိဳးေဆာက္ထားတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ လံုး၀အိမ္မရွိဘဲေရေပၚမွာဘဲ ေလွႏွင့္ေနၾကတယ္။ အစိုးရဆီမွာ အခြန္မေဆာင္ထားတဲ့ လိုင္စင္မဲ့အိမ္ေတြမွာေတာ့လွ်ပ္စစ္ႏွင္gass မရွိဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ခရီးပန္း ဆာေလာင္ေနတဲ့ က်မႏွေခါင္းထဲကို တိုး၀င္လာတဲ့ အကင္ရနံ႔ေလးကို က်မ မေမ့နုိင္ခဲ့ပါ။ ေအးခ်မ္းတယ္ဘဲ ဆိုရမလားရွင္ ။ ေလာဘနည္းတာဘဲလား၊ ခ်မ္းသာဒါဘဲလား က်မအသိညဏ္လိုက္မမွီတဲ့အရာေတြ ရွိတဲ့ ေနရာကို ဥေရာပလိုသာ ဆိုလိုက္စမ္းပါရေစ။

မယ္မဒီ
၁၃.၉.၂၀၁၀