Sunday, February 22, 2009

တံခါးေပါက္


ညိုးႏြမ္းေနေသာ အေရာင္မ်ားနွင့္ နားမက်မ္းေသာ စိတ္


ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္ ဒီစကၠန္႔ ကို ပိုင္ဆုိင္ေနပါလ်က္ လူဆိုတဲ့ တဲ့ သတိၱ၀ါဟာ အတိတ္ကို ျပန္သြားလိုတတ္ပါတယ္။ အနာဂတ္ကို လွန္ေလာကာ ေရွာင့္ၾကည့္လိုျပန္တယ္ ။ ေမ်ာက္က ဆင္းလာတယ္ လို အသိအမွတ္ ျပဳ ခံထားရတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္အတိုင္း ဂဏာမျငိမ္တဲ့ အတြင္းစိတ္ မေနာဟာ ဟုိကူး ဒီကူး အလုပ္မ်ားေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဘယ္ဆီကို ေရာက္လိုေရာက္ေနမွန္းေတာင္ ရွာမရေဖြမရ ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ အေတြးကုိ ေျခရာလိုက္ စိတ္ကိုျပန္ဆုတ္ကာ ေတြးမိတဲ့ အေတြးကို စာလံုးေဖာ္ၾကည့္မိပါတယ္။ စိတ္ေနာက္ကို လိုက္မိတဲ့ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း မနားမေန လႈပ္ရွားေနေပမယ့္ အေတြးေနာက္ကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ အမီွလိုက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ခက္ခဲ့လိုေနပါေသးတယ္။ ကိုယ္စိတ္ကို ကိုယ္မလိုက္နိင္တဲ့ အျဖစ္ထက္ ဆိုး၀ါးတဲ့ အျဖစ္ ဘယ္မွာ ရွီပါအံုးမလည္းေနာ္...

စိတ္ထဲ သိုေလာသို႔ေလာ ျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ပံုေဖာ္မိေနတာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာလွျပီး ေသခ်ာမကြဲျပား ဘဲ ေ၀း၀ါးေနတာကို စိတ္ထဲ မတင္မက် ခံစားခ်က္ကလည္း မစားသာတဲ့ အျဖစ္..

ေ၀၀ါးေနတဲ့ အရာေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ရွိေနတာကိုက ဘ၀လုိ႔မ်ား ေခၚေလးသလားလို က်မထင္မိတယ္။ ဘ၀ဆိုတာကလည္ လူတိုင္းစိတ္တိုင္းက် တတ္တဲ့ အရာေတာ့မဟုတ္ တတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ အျဖစ္ကို ဆိုးလွျပီးလို လူတိုင္းထင္ၾကစျမဲပါဘဲ။ မ်က္ရည္ေပါင္းမ်ားစြာ စြန္းထင္ဖူးတဲ့ အတိတ္ကိုလည္း အခုအျဖစ္ေလာက္ မဆိုးေသးပါဘူးလို ေတြမိတတ္ၾကေသးတာကို ။ ကိုယ္တုိင္ၾကံဳေတြခဲ့ရတဲ့အတိတ္မွာ ကိုယ္ဟာရုပ္ေသးရုပ္ တစ္ရုပ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူမ်ားၾကိဳးဆြဲခံ ကျပခဲ့ရတာကို ကိုယ္တိုင္ဇတ္လိုက္ျဖစ္ခဲ့ျပီး ကိုယ့္ဇတ္ကို ကိုယ္ မေရးခဲ့ဘူးလို ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္က ဇတ္ဆရာမဟုတ္ခဲ့လို မွားယြင္းခဲ့တဲ့ ဇတ္ေတြကို ကခဲ့မိသလားလို ေတြးမိေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူးလို႔ထင္တယ္။ ဇတ္ဆရာ အလိုက် မင္းသားငိုတယ္ဆိုရင္ မငိုတတ္တဲ့ မင္းသားကိုဘယ္ကခိုင္းပါမလည္း ကိုယ္တုိင္အလိုတူခ့ဲ ၾကလိုေပါ့ .. တစ္ခါတစ္ေလ အလိုတူ ငိုခဲ့တယ္ ။ တစ္ခါတစ္ေလ မွားယြင္းစြာ ငိုတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ လည္း တစ္ကယ္ကို ငိုစရာေတြ ၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။ ကိုယ္ငိုေနတာ ကိုယ္ငိုခ်င္လို႔ ငုိတာမဟုတ္ဘဲ မ်က္ရည္ေတြ ဟန္ေဆာင္က် ခိုင္းတာမ်ိဳးလည္း ရွိေကာင္းရွိမွာပါ။

က်မထင္တယ္ ဘ၀ဆိုတာ ေျပာမျပနိုင္တဲ့ အရာေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ၾကည့္ျခင္းသာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။

ေတြးတစ္စရာတစ္ခုေတာ့ ျဖစ္လာျပန္တယ္ ။ ကိုယ္ေတာင္ ကုိယ့္ျပသာနာေတြႏွင့္ မအားမလပ္နိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာ တစ္ျခားလူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ကို ၀င္စြပ္ဖက္လိုတဲ့လူေတြကို အံ့ၾသမိပါတယ္။ တစ္ျခားလူတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပံုစံအျဖစ္ ဖန္ဆင္းလိုပါသတဲ့ ။ က်မအ့ံၾသတယ္ ။ ကိုယ္တုိင္ဘယ္လို လည္စင္းေပးရမလည္းမသိတဲ့ အျဖစ္ မွာ သူမ်ားကို ကြန္မန္း( ၾကိဳး ကိုင္ ) ေပးခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ကို သိပ္ေတာ္တာဘဲလို စိတ္ရွိတိုင္းသာဆို က်မေတာ့ လက္ဆြဲနဳတ္ဆက္ခ်င္ပါတယ္။
`ငါ` ဆိုတဲ့အစြဲကို ျခံဳမယ္။ အတၱကို အဆံုးစြန္းဆံုး တံခြန္းလြင့္ထားျပီး `ငါ` ေၾကာင့္ `ငါ` ကြယ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ ငါစြဲ ေရာဂါ ရေနသူေတြကလည္း ကိုယ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ လက္ညိုးထုိးမလြဲေလေတာ့ ကိုယ္ကို္ကိုယ္ေတာင္ ဒီေရာဂါ ႏွင့္ကြင္းလံုး ကၽြတ္ပါ့မလားလို႔ ဆိုတာ မေသခ်ာတဲ့ အျဖစ္ပါ ။

ဒါဆို လိမ္လည္လွည့္စားျခင္းနွင့္ ၾကံဳလာတဲ့အခါ ဘယ္လိုသေဘာထားမလည္းေပါ့ ၊ အင္း က်မအတြက္ေတာ့ သိပ္ကိုရွင္း ပါတယ္။ ခြင့္မလြတ္သင့္တဲ့ လူက်င့္၀တ္ ေဖာက္ျပန္းျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဘုရားထက္ ကိုးကြယ္ရာမရွိဘူူး ယံုၾကည္ရာမရွိဘူး ဆည္းကပ္ရာမရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ လူတန္းဖိုးဆိုတာ ကို ေဖာ္ေဆာင္တဲ့ အေနျဖင့္ လူဆိုတာ ထုိက္သင့္တဲ့ တန္းဖိုးတစ္ခုေတာ့ ရွိေနသင့္ပါတယ္။ ျပန္လည္ အစားထုိုး ၀ယ္ယူလိုရတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာကို ခိုး၀ွက္ျခင္းထက္ လူတစ္ေယာက္ ၏ ယံုၾကည့္ျခင္း ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ကို ဘာနဲတန္ဖိုးျဖတ္ ၾကမလည္း။ ဘယ္လို အစားထုိးၾကမလည္း ေသရြာပါ ဒဏ္ရာေတြ မျမင္ရတဲ့ အတြင္း စိတၱဇ ၀ိညာဥ္ ကို ဖ်က္ဆီတဲ့ လူတစ္ေယာက္ထြက္ ခြင္လြတ္ျခင္းဟာ မတိုက္တန္း ပါဘူး ။

လိမ္လည္းလွည့္စားမႈနဲ လံုး၀ဆန္းက်င့္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတဲ့ နလံုးသားတစ္ခုကို ဘုရားသခင္ က လုူတိုင္းကို လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ တူမွ်မႈ မရွိေလာက္ဘူးလိုေတာ့ က်မစြပ္စြဲခ်င္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရျခင္း၏ အဓီကအက်ိဳးအျမတ္ဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ခံစားဖို႔ဘဲ ျဖစ္တယ္။ ``လူတစ္ေယာက္အသက္ရွင္ဖို႔ အတြက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ကိုယ့္ဆီပးမယ့္ လူလည္းရွိရမယ္.. .. ကိုယ္က ျပန္ေပးမယ့္လူေတြလည္း ရွိမွ အသက္ရွင္ႏုိင္မယ္.. `` သတၱ၀ါကို ေမတၱာမထားနိုင္တဲ့ လူဟာ အရိုင္းအစုိင္း တစ္ေကာင္းသာ ျဖစ္ေတာ့မေပါ့ ။ လူသတ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္ေနတဲ့ လူ႔ရင္ဘတ္မွာ အသက္ရူေနတာကလြဲ လို႔ နလံုးသာ တစ္ကယ္မရွိပါဘူး။

အဲဒီလို ကြဲလြဲခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ မတူညီသူေပါင္းမ်ားစြာ ျဖင့္ စုစည္းကာ ရပ္တည္ေနရတဲ့ ဘ၀ဆိုတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ လတစ္လ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ဟာ လူတိုင္းအတြက္ ျဖတ္သန္းဖို႔ အလြန္ကို ခက္ခဲ့လြန္းလွပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အသက္ရူေနတယ္ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ကိုယ္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးခြန္္းထုတ္ဖို႔ အခြင့္မၾကံဳတဲ့ အေျခေနမ်ားျဖင့္ လူေတြ အျမဲျပံဳးေနၾကပါတယ္။ ေပ်ာ္ပါးျမဴးတူးေနၾကတယ္။ အျမဲတမ္း ေပ်ာ္ပြဲရြင္ပြဲေတြကို ရွာကာေနၾကတယ္။ မြန္းက်ပ္မႈေတြကို ေျဖေဖ်ာက္လိုၾကတယ္လို႔ အလြန္လွပတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို ေပးၾကတယ္။ တကယ္ေပ်ာ္ၾကပါသလားဆိုတာကိုေတာ့ က်မလည္းမေမးၾကည့္ရဲပါဘူး။ဒါေပမယ့္ ကုန္သြားတဲ့ အခ်ိန္နဲ ပိုက္ဆံေတြကေတာ့ ေသာက္ေသာက္လဲွပါဘဲ။ ရယ္ေမာျခင္းဟာ ဘ၀၏အမတန္ေကာင္းမြန္းတဲ့ အနားယူ စိတ္ေျဖသိမ့္မႈသာ ဆိုရင္ ေဒါသခ်င္းခ်င္းထြက္ကာ ေသခ်င္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းခြင္က လူတစ္ေယာက္ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးေနရတဲ့ ဒုကၡကို သတိျပဳျဖစ္ခဲ့တာ ၾကာလွျပီး ။ ျပံဳးျခင္းဟာ ရယ္ေမာျခင္း၏ နိဒါန္း လို ေတြးမိဖူးခဲ့တာကို။

ေလာဘေဒါသဆိုတာ စိတ္ဆိုးစိတ္အနယ္ေတြ ေပါက္ကြဲ စိမ့္ထြက္ျခင္းလုိ ယူဆလို ရနိုင္ပါတယ္။ အသိညဏ္ကသာ ထိန္ခ်ဳပ္သြားတာပါ။ အိုမင္းျခင္း ညီမွ်ျခင္း ေဒါသ ၊ ရင့္ေရာ္ျခင္း ညီမွ်ျခင္း ေမာပန္းျခင္းေပါ့ ။ ဘ၀မွာ လြမ္းေမာရျခင္းေလာက္ ဆင္းရဲပင္ပန္္းျခင္း ညီမွ်တာ မရွိဘူးလို ထင္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္ခက္ခဲ့ခဲ့ ေက်ာ္ျဖတ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္တစ္ခု ေအာင္ျမင္ခ်ိန္ မွာ အသာယာဆံုး စည္းစိမ္ဥစၥာလိုဘဲ လြမ္းေမာရျခင္းဟာလည္း အဖိုးတန္တဲ့ ရသတစ္ေပါ့ ရွင္ .. ဘ၀ဆိုတာ လြမ္ေမာေနရျခင္း လို တင္စားလိုက္ပါရေစ .. .. ..

Monday, February 2, 2009

အခ်စ္နတ္ဆိုး၏ အခါေတာ္ (ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ )

`` က်မသာ ပန္းတစ္ပြင့္ျဖစ္ရင္ ဗယ္ဆင့္ဘင္ဂို ရင္ဘတ္ထဲ ပြင့္ခ်င္တယ္ ´´


ခ်စ္ျခင္းတစ္စကို အနားသီကာ လူေတြဟာ ေမတၱာအိမ္ဖြဲ႔တတ္ၾကတယ္။ မခိုင္ခံတဲ့ ၾကိဳးခ်ည္းစေတြေၾကာင့္ အခ်စ္တိုတာ ဆုတ္ျဖဲပ်က္စီးပ်က္စီးသြားတတ္ပါတယ္။ ရပ္တည္ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္ မေသခ်ာ မခိုင္မာတဲ့ ဒီအခ်စ္ဆိုတဲ့ ကမာၻထဲ လူေတြ လံုးပါးခဲ့တာမ်ားျပီး ။ ဒီအျဖစ္မ်ိဳး ငါ့အလွည့္မေရာက္ေစရဘူးလုိ႔ ခံယူခ်က္ေတြ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ခ်က္မွတ္ခဲ့ဘူးပါရဲ႕ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်စ္ဟာ နတ္တစ္ပါးေယာင္ဆာင္ ျပီး ေရာက္ေရာက္လာတာက လူေတြကို အခက္ေတြ႔ ေစပါေလေရာ.. စည္းက် ၀ါးက် န၀င္းကိုးေဒါင့္ ေႏွာေႏွာေက်ေအာင္ ဘက္စံုမွ စြမ္းေလေတာ့ အိုဒီလူသား ငါ့ကေကာ့ လြတ္မတဲ့လား ခ်စ္လိုက္တာေပါ့ ေန႔လည္းမသိ ညလည္းမသိ ကမာၻေလာကၾကီး တစ္ခုလံုး ေဇာက္ထိုးသီတြဲေနအံုးေတာ့ ငါနွင့္ လားလားမွမဆိုင္ ေတာ့ဘူး လို ထင္ေယာင္မွားမိေအာင္ ခ်စ္လိုက္ပါေလေရာ..

အခ်စ္ကမာၻထဲ ငါဟာ နတ္မဖုရားတစ္ပါး ျဖစ္ခြင့္ရေနေလေတာ့ ျပဳစားခံေနရတဲ ငါ့နလံုးသား နုႏုထြဏ္ထြဏ္ေလး အခ်ိန္ဟုန္ျပင္းတဲ့ ေရျပင္ေၾကာထဲ ကန္႔လန္႔တိုက္စားခံေနရလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ေၾကနပ္ေနခဲ့တယ္။ အခ်စ္ကမာၻထဲ လူသားေတြလို႔ အလုပ္လုပ္စရာ မလိုပါ။ မေနာဆိုတဲ့ အေတြးျဖင့္ ျဖစ္ခ်င္တာကို လုိုသလို စိတ္ၾကိဳက္သံုးစြဲ႔ခြင့္ ရွိတဲ တုိင္းျပည့္ထဲမွာမို႔ ငါဟာ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္းျဖစ္လိုက္၊ နတ္သမီးတစ္ပါးျဖစ္လိုက္၊ ပန္းတစ္ခင္းျဖစ္လိုက္ ၊ ေကာင္းကင္တစ္ခု ကမာၻငယ္ေလးတစ္ခုကို လိုသလို ဖန္တီးခြင့္ ရေနျပန္ေသးတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀န္းမရွိဘူး ဂုဏ္ျဒပ္ေတြမရွိ။ အထူးသျဖင့္ လိုခ်င္တာျဖစ္ေစနိုင္ေပမယ့္ ေငြေၾကးသံုးစြဲရျခင္း လံုး၀မရွိေလေတာ့ လူတိုိင္းေပ်ာ္ၾက ေလသတည္းေပါ့ရွင္။ အခ်စ္ဆိုတာ လူကိုနတ္ဘုရားတစ္ပါးလို ခံစားေစတဲ့ စည္းစိမ္ ခ်မ္းသာတစ္မိ်ဳး ျဖစ္ေနတာကို ။ ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ ဘ၀၏ ခ်ိဳခါးအရသာ အားလံုးကို လူဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ေတြထိခံစားနိုင္တာကိုရွင္ ..

ဒါဆိုလူတိုင္းက အခ်စ္ဆိုတာ သိပ္ကိုေကာင္းတဲ့ နာမ္းတစ္ခုမ်ားလို႔ က်မကို ေမးၾကေတာ့မယ္ ။ ဟုတ္ကဲ့ မေကာင္းတဲ့ နတ္ဆိုး ျဂိဳတ္ဆိုးတစ္ေကာင္း ၀င္ပူးျခင္းခံရတာလို အားမနားတမ္း ေျပာပါရေစ။ ဘုရားကေပးထားတဲ့ လက္ဆာင္ ၊ အေမက ေပးထားတဲ့ နလံုးသားတစ္ခုကို ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကေအာင္ ေမွာက္လိုေမွာက္ သြန္လိုသြန္ ကစားျပီး စုတ္ျပတ္ေအာင္ လုပ္နိုင္တဲ့ နတ္ဆိုးတစ္ပါး သာျဖစ္ပါတယ္။

အခ်စ္ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးဖ်စ္စီၤးတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္းအသိုင္းအ၀န္းကို ဆန္႔က်င္ပုန္ကုန္တယ္။ ေလာကတစ္ခုလံုးကို ေျပာင္းျပန္လုပ္နိုင္စြမ္း ဒီအခ်စ္ဆိုတဲ့ နတ္မင္းဆီမွာ ရွိပါတယ္။ သူ၏ေဒါသ သူ၏အစြမ္းအစကို သြားေစာ္ကားလိုကေတာ့ အိုလူသား သင္ေသဖို႔သာ ျပင္ေပေတာ့ သူေဒါသ သူမာနေအာက္မွာ လူတစ္ေယာက္ကို ဒူေထာက္ခိုင္းေတာ့မယ္။ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ လူႏြားတစ္ေယာက္အသြင္ကို ဖန္းတီးဖို႔ သူမွာ ရက္စက္တဲ့ နလံုးသာကို ပိုင္းဆိုင္တယ္။ ေျပာေတာသာ အခ်စ္နတ္မင္းတဲ့ ဒါေပမယ့္သူကိုယ္တုိင္ အခ်စ္ဆိုတာကို လုံုး၀မသိ ရင္ဘတ္မရွိတဲ့ သတၱ၀ါ ။ ဒဏ္ရာေတြ အက္ေၾကာင့္ထပ္ေနတဲ့ ရင္ဘတ္တစ္ခုမွာ ဘ၀ကို က်ိမ္စား ေတြ အထပ္ထပ္ ပစ္ခ်ေပးတဲ့ ဒီနတ္တစ္ပါး ၏ အခါေတာ္ ေန႔ရက္ ေရာက္ျမန္းလို လာျပီး ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၄ ရက္ေနတဲ့ ဘယ္အခ်ိန္မွာ စတင္ပူေဇာ္ခဲ့သလည္းေတာ့ က်မလည္း မသိခဲ့ပါဘူး။ က်မသိတဲ့အခ်ိန္မွာ အေတာ္အတန္ စည္းကားေနပါျပီး ။ သူပြဲသဘင္က ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ လွပတဲ့ အခင္း အက်င္းမ်ားျဖင့္ ခမ္းနားလို ေနပါတယ္။ ရယ္စရာေကာင္းတာ ဒီ နတ္ဆိုး၏ သေကၤတ အမွတ္အသားက ဒီနတ္ဆိုးနဲ လံုး၀မတိုက္တန္းတဲ့ လူသားေတြ၏ နလံုးသား (အသည္းပံု) အနီေရာင္ေလးကို ဒီနတ္ဆိုးက ၾကိဳက္ပါသတဲ့လား ။ အနီေရာင္ ရဲရဲ နွင္းဆီကို သာ ပန္းပါသတဲ့ ။

ခ်စ္သူူမ်ားေန႔ဆိုျပီး ဒီနတ္ဆိုးကို အမွတ္ရတဲ့ေန႔ေလး အျဖစ္ က်င္းပေပးၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္သူေတြကို ဒီနတ္ဆိုးက စိတ္ေကာင္း၀င္ျပီး ဘယ္ေတာ့မွ ေကာင္းျခင္းမေပးတာက ဆိုး၀ါးေနတယ္။ ကိုယ္ခ်စ္သူကို အမွတ္တရ လက္ေဆာင္းေလးေတြ လွဲလွယ္ကာ ခ်စ္ျခင္းကို ေဖာ္ထုပ္ၾကတဲ့ ေန႔ေလးမွာ ဒီနတ္ဆိုးကေတာ့ ဘယ္ သူေတြကို ငါျဂိဳလ္ေမြေပးရင္ ေကာင္းမလည္း ဆိုျပီး ေနာက္ကေန လိုက္ေခ်ာင္ေနတယ္။ မွ်ားနတ္ေမာင္ ၾကိဳးစားသမွ် လုိက္ဖ်က္ေနတဲ့ ဒီနတ္ဆိုး သူေယာင္မယ္ေလးေတြကို မတင္းတိမ္နိုင္လို လူသားေတြကို ဒုကၡၡလိုက္ေပးေနတဲ့ ဒီျဂိဳလ္ဆိုး တစ္ေန႔ က်မေရွ႕ကို ေရာက္လာတယ္။ လူတစ္ေယာက္ေယာင္ေဆာင္ျပီး က်မေရွ႕ေမွာက္ေရာက္လာ ခဲ့ဖူးတယ္။

ဘယ္လိုမွပံံုေဖာ္လိုမရ ကိုင္တြယ္ ထိိေတြ႔လိုမရတဲ့ အသြင္ ျဖင့္ က်မဆီကို ေရာက္လာတယ္။ က်မနွစ္သက္ေစတဲ့ စကား ေတြ ကို ေျပာျပီး က်မကို ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္တယ္။ မထင္မရွားတဲ့ အရိပ္တစ္ခ်ိဳ႕ က်မကို ထင္ေယာင္ျပကာ က်မနလံုးသား ကို အလြယ္တကူ ယူသြားတယ္။ ေဟာင္းေလာင္းက်န္ခဲ့တဲ့ က်မရင္ဘတ္ကို ဟုိေကာင္းကင္က ၾကယ္တစ္ပြင့္ ကို လြယ္တစ္ကူ ေကာက္တပ္ေပးသြားတယ္။ တလက္လက္ လင္းေနတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္ ဆီမွာ တစ္ေန႔ သူ႔အရိပ္ေပၚေကာင္းနိုးနိုးျဖင့္ က်မေစာင့္ကာ က်န္ေနခဲ့တယ္။


မယ္မဒီ (ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၄ အမွတ္တရ )